کد مطلب:276460 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:157
یمن آن حضرت
میمنت وجود امام عصر - عجّل اللَّه فرجه الشریف - از آنچه در این كتاب آوردیم معلوم می گردد.
بهتر آن است كه این بخش را با چند بیت كه شبی از شب ها به خاطرم رسیده و بر زبانم جاری گردیده، ختم كنم. هرچند كه آن حضرت از مدح من و امثال من بالاتر است. ولی
[ صفحه 404]
هدیه ای است از كوچك به بزرگ كه آن را برای اصلاح حالم و رسیدن به آرزوهایم در دنیا و آخرت به شفاعت مولی و آقایم تقدیم می نمایم:
قَدْ هاجَ حُزْنِی وَقَلْبِی صارَ مُنْكَمِداً
لِهِجْرِ مَنْ حُسْنُهُ لِلعالَمِینَ بَدا
خَیْرُ الوَری نَسَباً، شَمْسُ الهُدی حَسَباً
وَأَفْضَلُ الخَلْقِ أَعْواناً وَمُحْتَشَدا
قَدْ حارَ ذُو اللُّبِّ فِی إِدْراكِ رُتْبَتِهِ
وَالعَقْلُ فِی نَعْتِهِ أَعْمی وَانْخَمَدا
بِیُمْنِهِ تَجِدُ الأَجْبالَ ثابِتَةً
لَوْلا كَرامَتُهُ أَلْفَیْتَها بِدَدا
مِنْ نُورِهِ الشَّمْسُ وَالأَقْمارُ نَیِّرَةٌ
مِنْ فَضْلِهِ قَدْ رَبی ما كانَ مُنْهَمِداً
لَمْ یُرْزَقِ النَّاسُ لَوْلا فَیْضُ نائِلِهِ
وَما بَقَوْا ساعَةً فِی دَهْرِهِمْ أَبَدا
شَمائِلُ المُصْطَفی كانَتْ شَمائِلُهُ
وَمُحْكَمُ الذِّكْرِ فِی أَوْصافِهِ وَرْدا
تَكامَلَ العِلْمَ وَالأَخْلاقَ أَكْمَلَها
فِی ذاتِهِ القُدْسِ طُرّاً حِینَ إِذْ وُلِدا
باهی بِهِ اللَّهُ سُكَّانَ السَّمآءِ وَقَدْ
ضَجّوا إِلَی اللَّهِ إِذْ قَتْلُ الحُسَیْنِ بَدا
أَنِ اسْكُنُوا أَنْتَقِمُ حَتْماً بِقائِمِهِمْ
مِنْ كُلِّ مَنْ حارَبَ المَظْلُومَ أَوْ طَرَدا
اندوهم شعله ور و دلم پر از درد شده، از هجران كسی كه زیبایی اش جهان را چیره كرده است.
بهترین مردم در نسب و خورشید هدایت در حسب، و والاترین خلایق از جهت یاران و پیروان.
آن كه خردمندان از درك رتبه اش مات و مبهوت، و عقل در توصیف جلالش درمانده و بی تحرّك است.
از یمن وجود او كوه ها برجای مانده، اگر كرامت او نبود آن ها را از هم پاشیده می دیدی
از نور او خورشید و ماه تابناكند، و از فضل او دل ها و زمین های مرده پرورش یابند.
اگر فیض دستش نبود مردم روزی نمی خوردند، و حتی یك ساعت در زمین زنده نمی ماندند.
[ صفحه 405]
شمایل او همچون شمایل پیامبر است، و در قرآن آیات محكمی درباره اش آمده است.
علم و اخلاق در وجود او به مرحله كمال هستند، از همان هنگام كه از مادر متولد شد در ذات مقدّسش قرار داشته اند.
خداوند به وجود او نسبت به ساكنان آسمان مباهات فرمود، آن گاه كه از كشته شدن حسین علیه السلام به درگاهش لابه نمودند.
(فرمود) كه آرام گیرید! من حتماً به وسیله قائم از این ها انتقام خواهم گرفت، از تمام ستمكاران و جنگ كنندگان با مظلوم انتقام می گیرم.
[ صفحه 409]
بهتر آن است كه این بخش را با چند بیت كه شبی از شب ها به خاطرم رسیده و بر زبانم جاری گردیده، ختم كنم. هرچند كه آن حضرت از مدح من و امثال من بالاتر است. ولی
[ صفحه 404]
هدیه ای است از كوچك به بزرگ كه آن را برای اصلاح حالم و رسیدن به آرزوهایم در دنیا و آخرت به شفاعت مولی و آقایم تقدیم می نمایم:
قَدْ هاجَ حُزْنِی وَقَلْبِی صارَ مُنْكَمِداً
لِهِجْرِ مَنْ حُسْنُهُ لِلعالَمِینَ بَدا
خَیْرُ الوَری نَسَباً، شَمْسُ الهُدی حَسَباً
وَأَفْضَلُ الخَلْقِ أَعْواناً وَمُحْتَشَدا
قَدْ حارَ ذُو اللُّبِّ فِی إِدْراكِ رُتْبَتِهِ
وَالعَقْلُ فِی نَعْتِهِ أَعْمی وَانْخَمَدا
بِیُمْنِهِ تَجِدُ الأَجْبالَ ثابِتَةً
لَوْلا كَرامَتُهُ أَلْفَیْتَها بِدَدا
مِنْ نُورِهِ الشَّمْسُ وَالأَقْمارُ نَیِّرَةٌ
مِنْ فَضْلِهِ قَدْ رَبی ما كانَ مُنْهَمِداً
لَمْ یُرْزَقِ النَّاسُ لَوْلا فَیْضُ نائِلِهِ
وَما بَقَوْا ساعَةً فِی دَهْرِهِمْ أَبَدا
شَمائِلُ المُصْطَفی كانَتْ شَمائِلُهُ
وَمُحْكَمُ الذِّكْرِ فِی أَوْصافِهِ وَرْدا
تَكامَلَ العِلْمَ وَالأَخْلاقَ أَكْمَلَها
فِی ذاتِهِ القُدْسِ طُرّاً حِینَ إِذْ وُلِدا
باهی بِهِ اللَّهُ سُكَّانَ السَّمآءِ وَقَدْ
ضَجّوا إِلَی اللَّهِ إِذْ قَتْلُ الحُسَیْنِ بَدا
أَنِ اسْكُنُوا أَنْتَقِمُ حَتْماً بِقائِمِهِمْ
مِنْ كُلِّ مَنْ حارَبَ المَظْلُومَ أَوْ طَرَدا
اندوهم شعله ور و دلم پر از درد شده، از هجران كسی كه زیبایی اش جهان را چیره كرده است.
بهترین مردم در نسب و خورشید هدایت در حسب، و والاترین خلایق از جهت یاران و پیروان.
آن كه خردمندان از درك رتبه اش مات و مبهوت، و عقل در توصیف جلالش درمانده و بی تحرّك است.
از یمن وجود او كوه ها برجای مانده، اگر كرامت او نبود آن ها را از هم پاشیده می دیدی
از نور او خورشید و ماه تابناكند، و از فضل او دل ها و زمین های مرده پرورش یابند.
اگر فیض دستش نبود مردم روزی نمی خوردند، و حتی یك ساعت در زمین زنده نمی ماندند.
[ صفحه 405]
شمایل او همچون شمایل پیامبر است، و در قرآن آیات محكمی درباره اش آمده است.
علم و اخلاق در وجود او به مرحله كمال هستند، از همان هنگام كه از مادر متولد شد در ذات مقدّسش قرار داشته اند.
خداوند به وجود او نسبت به ساكنان آسمان مباهات فرمود، آن گاه كه از كشته شدن حسین علیه السلام به درگاهش لابه نمودند.
(فرمود) كه آرام گیرید! من حتماً به وسیله قائم از این ها انتقام خواهم گرفت، از تمام ستمكاران و جنگ كنندگان با مظلوم انتقام می گیرم.
[ صفحه 409]